1. Αυτοκατηγορία και λύπη:Ο Οιδίποδας αναγνωρίζει ότι είναι η πηγή της δικής του πτώσης λόγω των πράξεών του και της κατάρας που τον έχει βρει. Εκφράζει βαθιά λύπη και ενοχή για τις επιλογές που έκανε, οδηγώντας στην τραγική μοίρα του.
2. Απομόνωση και μοναξιά:Ο Οιδίποδας θρηνεί για το γεγονός ότι θεωρείται από τους Θηβαίους παρίας και ακάθαρτος. Νιώθει απομονωμένος και μόνος, φορτωμένος με το βάρος των αμαρτιών του. Ζητά από τις κόρες του να τον λυπηθούν και να τον φροντίσουν, παρά την κατάστασή του.
3. Αίτημα για Συγχώρεση:Ο Οιδίποδας εκλιπαρεί τις κόρες του να τον συγχωρήσουν για τα βάσανα που τους έχει προκαλέσει. Αναγνωρίζει τον πόνο και την ντροπή που έχουν υπομείνει εξαιτίας των πράξεών του.
4. Ευλογία για τις κόρες του:Παρά τη δυστυχία του, ο Οιδίποδας εξακολουθεί να νοιάζεται βαθιά για τις κόρες του. Προσεύχεται για την ευημερία και την ευτυχία τους, ζητώντας από τους θεούς να τους προστατεύουν και να τους καθοδηγούν στο μέλλον.
5. Αποχαιρετισμός και Τελική Ευχή:Στον μονόλογο, ο Οιδίποδας εκφράζει την επιθυμία να βρει ένα μέρος ανάπαυσης και γαλήνης όπου θα μπορεί να απαλλαγεί από το βάρος του παρελθόντος του. Αναγνωρίζει ότι είναι έτοιμος να φύγει από τον κόσμο και ζητά από τις κόρες του να εκπληρώσουν την τελευταία του επιθυμία θάβοντάς τον σε έναν απλό τάφο.
Συνολικά, τα λόγια του Οιδίποδα προς τις κόρες του αντικατοπτρίζουν τη βαθιά του λύπη, τις τύψεις και το συναισθηματικό βάρος των τραγικών εμπειριών του. Ζητάει την κατανόησή τους, τη συμπόνια και τη συγχώρεση καθώς συμβιβάζεται με τις συνέπειες των πράξεών του και προετοιμάζεται για την οριστική αναχώρησή του από τη Θήβα.