Το ποίημα συγκρίνει το φεγγάρι με ένα χρυσό πηγούνι της Κίνας. Ο ποιητής μιλάει για το πώς θαύμαζε το φεγγάρι ένα όμορφο βράδυ, και λέει ότι το φεγγάρι έμοιαζε ακριβώς με ένα χρυσό πηγούνι της Κίνας, μόνο που ήταν πολύ πιο όμορφο. Στη συνέχεια, ο ποιητής περιγράφει την ομορφιά του φεγγαριού, και λέει ότι ήταν ένα τέλειο παράδειγμα του έργου του Θεού.
Το ποίημα τελειώνει με τον ποιητή να αναλογίζεται την ομορφιά του φεγγαριού και πώς του θυμίζει την ομορφιά της δημιουργίας του Θεού. Λέει ότι το φεγγάρι είναι σύμβολο ελπίδας για την ομορφιά που μπορεί να βγει από το σκοτάδι, και λέει ότι όπως το φεγγάρι, μπορούμε να βρούμε ελπίδα στο σκοτάδι της ζωής μας.