Το εξπρεσιονιστικό θέατρο είναι ένα είδος θεάτρου που δίνει έμφαση στις υποκειμενικές εμπειρίες των χαρακτήρων παρά στην αντικειμενική πραγματικότητα των γεγονότων. Τα εξπρεσιονιστικά έργα χρησιμοποιούν συχνά παραμορφωμένα σκηνικά, φωτισμούς και κοστούμια για να δημιουργήσουν μια αίσθηση ανησυχίας ή άγχους. Οι χαρακτήρες σε έργα εξπρεσιονιστών συχνά αποξενώνονται από το περιβάλλον τους και αγωνίζονται να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Το εξπρεσιονιστικό θέατρο είχε μεγάλη επιρροή στην ανάπτυξη του σύγχρονου δράματος.
Μερικά διάσημα παραδείγματα εξπρεσιονιστικού θεάτρου περιλαμβάνουν:
* Το Γραφείο του Δρ. Καλιγκάρι (1920) του Robert Wiene
* Nosferatu (1922) του F.W. Murnau
* Μητρόπολη (1927) του Fritz Lang
* The Threepenny Opera (1928) των Bertolt Brecht και Kurt Weill
* Ο Μπλε Άγγελος (1930) του Josef von Sternberg
Το εξπρεσιονιστικό θέατρο μειώθηκε σε δημοτικότητα τη δεκαετία του 1940, αλλά η επιρροή του εξακολουθεί να είναι ορατή στο σύγχρονο δράμα και τον κινηματογράφο.