(Στίχος 1)
Στεκόμαστε ως ένα, ενωμένοι και δυνατοί,
Σε αυτή τη χώρα της θάλασσας και του τραγουδιού,
Όπου η γενναιοδωρία των ακτών μας,
Γεμίζει τις καρδιές μας με δέος και όχι μόνο.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 2)
Στην τραχιά Κορνουάλη, οι γλάροι κλαίνε,
Το Όρος του Αγίου Μιχαήλ, αγγίζοντας τον ουρανό,
Τα νερά της Κορνουάλης βαθιά και γαλάζια,
Αντικατοπτρίστε μια ιστορία, πάντα αληθινή.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 3)
Καθώς ταξιδεύουμε βόρεια στις ακτές του Ντέβον,
Εκεί που η χρυσή άμμος απλώνεται για μίλια,
Οι ηλιόλουστες παραλίες, ένα ευπρόσδεκτο θέαμα,
Για ψυχές που αναζητούν ένα παράκτιο φως.
(Γέφυρα)
Και καθώς οι εποχές αλλάζουν απαλά,
Από τη λάμψη του καλοκαιριού μέχρι το φάσμα του χειμώνα,
Η βρετανική ακτή μεταμορφώνει τη χάρη της,
Μια ομορφιά που δεν μπορεί να σβήσει.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 4)
Μέσα από την ακτή του Ντόρσετ, όπου οι βράχοι στέκονται ψηλά,
Και τα Jurassic θαύματα τραβούν το μάτι μας,
Απολιθωμένα παραμύθια παγωμένα στο χρόνο,
Μια βόλτα στην υπέροχη ιστορία.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 5)
Καθώς πλέουμε προσπερνώντας την απαλή ταλάντευση του Hampshire,
Τα πλοία και τα σκάφη του Πόρτσμουθ στον κόλπο,
Το Isle of Wight, ένα μαργαριτάρι στη θάλασσα,
Ένα καταφύγιο ειρήνης για όλους.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 6)
Και τώρα, φτάνουμε στις ακτές της Ανατολικής Αγγλίας,
Εκεί που οι αλυκές ψιθυρίζουν την αρχαία λαογραφία,
Η απέραντη έκταση των ουρανών του Νόρφολκ,
Ο καμβάς ενός ζωγράφου, ο παράδεισος ενός πουλιού.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 7)
Καθώς ταξιδεύουμε πιο μακριά στην ακτή του Γιορκσάιρ,
Εκεί που ανεμοδαρμένοι βαλίτσες συναντούν το καύχημα της θάλασσας,
The Whitby Abbey, μια γοτθική ιστορία,
Αντηχώντας το παρελθόν με ψίθυρους αδύναμους.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης μέχρι την άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Στίχος 8)
Και τέλος, φτάνουμε στα υψίπεδα της Σκωτίας,
Εκεί που τα βουνά συναντούν τα υψίπεδα της θάλασσας,
Οι λίμνες και οι ακτές, ένα αξιοθέατο,
Μια χώρα όπου εκτυλίσσονται θρύλοι και ιστορίες.
(Χορωδία)
Ω, η βρετανική ακτή, μια ταπισερί τόσο μεγάλη,
Από τα βράχια της Κορνουάλης στην άμμο της Σκωτίας,
Κάθε κύμα που σκάει στις ακτές μας,
Αφηγείται μια ιστορία διαχρονικών ιστοριών.
(Outro)
Αυτή είναι η γη μας, το παράκτιο καμάρι μας,
Μια κληρονομιά θαυμάτων, τεράστια και ευρεία,
Η βρετανική ακτή, για πάντα στις καρδιές μας,
Ένας θησαυρός που δεν φεύγει ποτέ πραγματικά.