Η συμφωνική μουσική χαρακτηρίζεται συχνά από τις πλούσιες και σύνθετες υφές της, τη χρήση της αντίστιξης και της αρμονίας και το δυναμικό της εύρος. Μπορεί να εκτελεστεί από συμφωνικές ορχήστρες, οι οποίες συνήθως αποτελούνται από πάνω από 100 μουσικούς, ή από μικρότερες ορχήστρες δωματίου.
Η συμφωνική μουσική έχει μακρά ιστορία, με τις ρίζες της στην εποχή του Μπαρόκ του 17ου και 18ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνθέτες όπως ο Johann Sebastian Bach και ο George Frideric Handel έγραψαν συμφωνίες που ήταν συνήθως σε τρεις ή τέσσερις κινήσεις και χρησιμοποιούσαν μια ποικιλία οργάνων.
Τον 19ο αιώνα, η συμφωνική μουσική έφτασε στο απόγειό της με τα έργα συνθετών όπως ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ο Γιοχάνες Μπραμς και ο Άντον Μπρούκνερ. Αυτοί οι συνθέτες έγραψαν συμφωνίες που ήταν μεγαλύτερες, πιο περίπλοκες και πιο συναισθηματικά εκφραστικές από οτιδήποτε είχε προηγηθεί.
Σήμερα, η συμφωνική μουσική συνεχίζει να γράφεται και να ερμηνεύεται από συνθέτες και ορχήστρες σε όλο τον κόσμο. Παραμένει ένα δημοφιλές είδος κλασικής μουσικής και παίζεται συχνά σε αίθουσες συναυλιών και άλλους χώρους.