1. Στο "The Tempest", Πράξη IV, Σκηνή 1:
- «Είμαστε τέτοια πράγματα
Καθώς τα όνειρα γίνονται σε? και τη μικρή μας ζωή
Είναι στρογγυλεμένο με ύπνο».
Σε αυτό το πλαίσιο, το «weedy» αντιπαρατίθεται με «πράγματα» και «όνειρα». Υποδηλώνει ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι εύθραυστη, φευγαλέα και ανούσια, όπως τα ζιζάνια που αναπτύσσονται γρήγορα αλλά έχουν ρηχές ρίζες.
2. Στον "Άμλετ", Πράξη Ι, Σκηνή 3:
- "Μα, δύο μήνες νεκρός! Όχι, όχι τόσο, όχι δύο.
Τόσο εξαιρετικός βασιλιάς. αυτό ήταν, σε αυτό,
Υπερίων σε σάτυρο. τόσο αγαπητός στη μητέρα μου
Για να μην χτυπήσει τους ανέμους του ουρανού
Επισκεφτείτε το πρόσωπό της πολύ χονδροειδώς. Ουρανός και γη!
Πρέπει να θυμηθώ; γιατί, θα έπρεπε να τον κρεμάσει,
Σαν να είχε αυξηθεί η όρεξη
Με αυτό που τρέφονταν? και όμως, μέσα σε ένα μήνα,
Ας μην το σκέφτομαι:Ευπάθεια, το όνομά σου είναι γυναίκα!
Λίγο μήνα, πριν αυτά τα παπούτσια ήταν παλιά
Με το οποίο ακολούθησε το σώμα του φτωχού πατέρα μου,
Όπως η Niobe, όλα τα δάκρυα—γιατί αυτή, ακόμη και αυτή—
Θεέ μου! ένα θηρίο, που θέλει λόγο λογικής,
Θα θρηνούσα περισσότερο!»
Σε αυτόν τον μονόλογο, ο Άμλετ εκφράζει την αποστροφή του για τον βιαστικό ξαναγάμο της μητέρας του μετά το θάνατο του πατέρα του. Χρησιμοποιεί το "weedy" σε σχέση με τη θλίψη της μητέρας του, υπονοώντας ότι η λύπη της μαράθηκε γρήγορα, σαν τα ζιζάνια.
3. Στο "The Rape of Lucrece", Στάδιο 155:
- «Αλλά αυτή, που ποτέ δεν αντιμετώπισε τα ξένα μάτια,
Δεν μπόρεσαν να διαλέξουν κανένα νόημα από το βλέμμα τους,
Ούτε διαβάστε τα διακριτικά λαμπερά μυστικά
Γράψτε στα γυάλινα περιθώρια τέτοιων βιβλίων.
Δεν άγγιξε άγνωστα δολώματα, ούτε φοβήθηκε κανένα αγκίστρι.
Ούτε μπορούσε να ηθικολογήσει την απρόβλεπτη όρασή του,
Περισσότερα από τα μάτια του άνοιξαν στο φως.
Της αφηγείται τη φήμη του συζύγου της,
Κέρδισε στα χωράφια της γόνιμης Ιταλίας.
Και γέφυρες με επαίνους το υψηλό όνομα του Collatine,
Καθώς το θυμίαμα μυρίζει τον φωτεινό ουρανό του ήλιου».
Σε αυτή τη στροφή, ο Σαίξπηρ χρησιμοποιεί το "weedy" με μεταφορική έννοια. Απεικονίζει την αθωότητα και την έλλειψη εμπειρίας της Lucrece ως ένα «ζιζάνιο έδαφος», το οποίο είναι ευάλωτο στις προόδους του Tarquin.
Συνολικά, η χρήση του "weedy" από τον Σαίξπηρ σε αυτά τα παραδείγματα δείχνει τις αρνητικές συνδηλώσεις της ευθραυστότητας, της ρηχότητας και της ασημαντότητάς του.